Coronacrisisfonds helpt buitenlandse studenten uit de brand
Buitenlandse studenten die door corona in financiële problemen raakten, konden een beroep doen op noodhulp van het Leids Universiteits Fonds. Drie van hen vertellen over hoe lastig hun situatie afgelopen jaar was.
‘Zonder inkomsten is Nederland te duur voor mij’
De lockdown, vond Alejandra Thielen, kon ze beter uitzitten bij haar moeder in Argentinië. Maar haar verzekeringen en woonkosten in Nederland liepen door en de inkomsten uit de toeristische verhuur van haar moeders appartement in Buenos Aires verdwenen als sneeuw voor de zon. Gelukkig kreeg ze coronacrisishulp van het LUF toegekend. Daar kon ze een groot deel van haar woon- en verzekeringskosten in Nederland mee dekken. ‘De financiële impact van de coronacrisis op mijn privésituatie was mij direct in maart al duidelijk. Mijn studie en leven hier wordt bekostigd met de verhuur via Airbnb van mijn moeders appartement. Met dichte grenzen zijn er geen inkomsten. Dan is Nederland veel te duur om te blijven wonen.’ Ze informeerde bij het UWV in Den Haag of er werk voor haar was of dat ze tijdelijk een uitkering kon aanvragen. ‘Ik ben geboren Nederlandse. Mijn vader is een Nederlander, mijn moeder een Colombiaanse. We zijn toen ik drie maanden was naar Argentinië verhuisd. Maar bij het UWV kwam ik niet verder. De ambtenaar zei dat ik eerst met mijn studie moest stoppen.’
Camping
Dus was het toch het beste om naar Argentinië terug te vliegen. Een vriendin van haar moeder betaalde het vliegticket. ‘Dat was wel even slikken. Ik heb altijd voor mijzelf kunnen zorgen.’ In de zomer kwam ze weer terug. Ze werkte een maand op een camping in Friesland. ‘Heel goed voor mijn Nederlands.’ En inmiddels is ze alweer bijna halverwege haar laatste studiejaar. Voor de zomer verwacht ze klaar te zijn. Tot die tijd moet ze de eindjes aan elkaar knopen.
Bijbaan op Schiphol viel weg
Ze verloor haar baan én de studietoelage van haar vader toen de coronacrisis uitbrak. Studeren in Nederland werd daardoor snel onbetaalbaar voor de Nigeriaanse Editimfon Joseph Ikpat (31). Zoals zovelen betaalt Editimfon haar collegegeld in termijnen. Dat werd snel een probleem. Ze betaalt haar studie met een toelage van haar vader en haar inkomsten uit een parttimebaan op Schiphol. Die baan hield op toen de luchtvaart stil kwam te liggen. Hetzelfde gold voor het werk van haar vader. Haar studiecounselor wees haar op het coronacrisisfonds. In vrij korte tijd werd een bijdrage geregeld voor twee maanden. Daar kon ze haar woonkosten van betalen. Ze woont sinds 2015 in Maastricht voor haar studie Forensic Law. Een paar jaar later ging ze promoveren in Maastricht én deed ze een master Advanced LL.M Public International Law in Leiden. In juni rondde ze die master af. Ze werkt nu hard aan haar proefschrift en hoopt straks werk te vinden in Nederland. Maar ze oriënteert zich ook in haar geboorteland en internationaal. Het belangrijkste is dat ze een baan vindt.
‘Mijn lasten liepen door, dus ben ik gebleven’
Het is puzzelen om rond te komen maar Chhime Namdol Sherpa heeft ontdekt dat ze daar best goed in is. Ze kon haar studiegeldtermijnen – haar grootste zorg – de afgelopen tijd blijven betalen. Mede dankzij de hulp van het LUF coronacrisisfonds. Chhimes moeder is medisch hoogleraar in Kathmandu en betaalt haar collegegeld. Dat werd een uitdaging toen haar moeder vanwege de coronacrisis op onbetaald verlof werd gestuurd.
Dutch mountains
Chhime wilde terug naar Nepal. ‘Toen de coronacrisis uitbrak wilde ik graag naar mijn moeder. Maar Nepal ging plots op slot. Dus het was in or out en dat moest ik binnen twee dagen besluiten en regelen. Dat werd erg ingewikkeld toen bleek dat ik mijn huurcontract niet op kon zeggen.’ De Nepalese heeft haar melancholie vormgegeven in een schilderij dat ze tijdens de eerste lockdown schilderde. Er lijken bergen afgebeeld, maar als je goed kijkt zie je dat het de skyline van Den Haag is. ‘Mijn Dutch mountains’, glimlacht ze. Mede door steun van het coronacrisisfonds van het LUF kan ze haar collegegeld betalen. Ze verdient wat bij met babysitten. ‘Andere banen zijn moeilijk te vinden omdat werkgevers een werkvergunning voor mij moeten aanvragen. Dat neemt een paar maanden in beslag dus dan nemen ze liever een ander.’ Haar moeder is ondertussen weer aan de slag, vanuit haar geboortedorpje. ‘Ze geeft daar nu online les en biedt medische hulp, want dat ontbreekt in die contreien.’ Chhime is er trots op dat haar moeder in de bergen is gaan helpen maar ze is tegelijkertijd benauwd dat ze hierdoor wel erg dicht bij coronabesmettingen komt. ‘Daar maak ik me wel zorgen over.’ Gelukkig zijn er altijd flatgenoten in de buurt om haar op te vrolijken. ‘Sommige etages zijn uitgestorven, maar op de mijne is iedereen gebleven. Dus wij hebben elkaar nog en houden het gezellig hier.’
De steun aan deze buitenlandse studenten is mogelijk gemaakt door vele alumni die schenken aan het Leids Universiteits Fonds. Zo ontving Editimfon een bijdrage uit het Han-Crebolder Fonds en kregen Alejandra en Chhime steun van het LUF Internatonaal StudieFonds. Wilt u ook bijdragen aan onderwijs en onderzoek van de Universiteit Leiden? Op www.LUF.nl/draag-bij kunt u zien welke vormen van schenken er zijn en welke u het meest aanspreekt. Ook kunt u contact opnemen via 071 513 05 03 of doneren@LUF.leidenuniv.nl.