Studeren in Nederland met dank aan Nelson Mandela
Tarryn Abrahams kreeg in de zomer van 2019 een beurs uit het Nelson Mandela Fonds. De Zuid-Afrikaanse student volgt nu in vijf maanden vier vakken bij Rechtsgeleerdheid. ‘Ik leer me meer te uiten in de colleges.’
‘De studie in Leiden is best pittig’, vindt Tarryn. Door tijdsdruk is er weinig tijd om de stof te internaliseren en uit te blinken. Tarryn volgt twee keer twee vakken, op het gebied van mensenrechten en de EU. De eerste tentamens heeft ze inmiddels achter de rug. En…? ‘Ik heb wel hard gestudeerd so I’m keeping my fingers crossed.’
Andere cultuur
De cultuur bij rechten is heel anders dan in Kaapstad en dat vindt Tarryn leerzaam. ‘De studenten weten veel, ze zijn betrokken en stralen zelfvertrouwen uit.’ Dat de studenten gestimuleerd worden om hun eigen juridische kijk op de stof zo openhartig te etaleren is nieuw voor haar maar ze vindt het heel goed. ‘Ik heb in deze paar maanden ook geleerd om mijn eigen mening te bepalen en te geven.’
De University of the Western Cape (UWC) werd opgericht in 1959 en was alleen toegankelijk voor “kleurlingen”; de oprichting ervan was een direct gevolg van de uitbreiding van de universitaire onderwijswet van 1959, die segregatie in het hoger onderwijs verder doorvoerde. UWC begon als een universitaire hogeschool zonder autonomie, onder auspiciën van de Universiteit van Zuid-Afrika. In de eerste jaren van haar bestaan was een groot deel van het onderwijzend personeel blank. Na 1975 ontstond, mede door de aanstelling van een rector van kleur, een meer liberale sfeer. Studenten en personeel droegen eraan bij dat de apartheid in Zuid-Afrika in 1994 onhoudbaar werd. Sindsdien is UCW een autonome, multiraciale instelling. In het afgelopen decennium heeft UWC een internationale reputatie opgebouwd op het gebied van onderzoek naar en ontwikkeling van vrije/open source softwareoplossingen, en open educational resources; UWC is de enige Afrikaanse instelling die lid is van het Open CourseWare Consortium (OCWC). Mensenrechten en sociale onderwerpen zijn nog steeds belangrijke onderzoeks- en onderwijsgebieden. Een citaat van inspirator Nelson Mandela siert de homepage van de universiteit.
Mandela en Leiden
De Mandelabeurs aanvragen was voor Tarryn een manier om uit haar comfortzone te stappen. ‘Het is in Zuid-Afrika niet zo gebruikelijk om in het buitenland te gaan studeren, en ik was het zelf ook niet van plan. Ik bekeek de mails die over de mogelijkheden gingen dus niet eens zo goed. Maar toen zag ik ineens de naam Mandela langskomen, en Leiden University, de oudste universiteit van Nederland. Dat sprak me wel aan.
Onafscheidelijke vriendinnen
Tarryn was al bekend met Nederland: in 2018 werkte ze enkele maanden als au pair in Den Haag. ‘Het was niet altijd makkelijk, maar ik leerde voor mezelf opkomen’, zegt ze. ‘Het was daardoor een belangrijke periode in mijn leven.’ Ondanks de gemengde ervaring, wilde ze terugkomen en dat ging daadwerkelijk gebeuren toen ze de Mandelabeurs kreeg: begin augustus 2019 zette ze opnieuw voet op Nederlandse bodem. Net op tijd om aan de OWL, de Orientation Week Leiden voor buitenlandse studenten, mee te doen. Ze werd meteen dikke vriendinnen met een Duits-Ethiopische, een Zuid-Afrikaanse die in Australië woont en een Britse. ‘Nog steeds zijn we onafscheidelijk. Na het tentamen hadden we even rust, toen zijn we een paar dagen naar Brussel en Antwerpen geweest.’ Het toeval wil overigens dat Tarryn opnieuw in Den Haag terecht is gekomen, daar heeft ze nu een studentenkamer.
Leidende gedachten van Mandela
Tarryn is een groot Mandelafan, ‘net als iedere Zuid-Afrikaan’. Hij bracht de mensen hoop op een betere, rechtvaardiger maatschappij. ‘Mandela zei dat je niet bang moet zijn om je dromen achterna te gaan, ook al werkt de omgeving soms tegen’, zegt Tarryn. ‘Hij sprak zich daar heel duidelijk over uit en stimuleerde iedereen het te doen. En hij vond onderwijs de belangrijkste motor om een land vooruit te brengen.’
Een student die een beurs uit het Mandela Fonds krijgt, wordt geacht terug te keren naar Zuid-Afrika en daar bij te dragen aan de opbouw van de maatschappij. Hoe gaat Tarryn dat doen? ‘Ik wil bij de universiteit blijven werken, promoveren en dan docent worden. In mijn studietijd heb ik gewerkt als vrijwilliger voor een ngo die minder geprivilegieerde scholen bezocht om leerlingen te vertellen over hun rechten. Toen ontdekte ik dat ik het leuk vind kennis aan anderen over te dragen en dat ik dat graag wil blijven doen.’
Wat Tarryn heel graag nog zou willen is het Zweetkamertje bekijken. Helaas is dat meestal dicht. We geven haar de tip hoe ze het toch voor elkaar krijgen. Want dat móét ze gezien hebben, inclusief de handtekening van Mandela, die haar grote voorbeeld daar neer mocht zetten toen hij in 1999 een eredoctoraat van de Universiteit Leiden ontving.
Tekst: Corine Hendriks en Marianne Orchard
Mandela Scholarship Fund
Een beurs uit het Mandela Scholarship Fund is bedoeld voor Zuid-Afrikaanse studenten, die zijn toegelaten aan de Universiteit Leiden voor een uitwisselings- of Study Abroad-programma. De beurs is voor maximaal vijf maanden en bedraagt 1000 euro per maand plus een verzekering gesponsord door AON Student Insurance.
Het fonds werd in 2000 bij de Leidse universiteit opgericht nadat Nelson Mandela er in 1999 een eredoctoraat had gekregen. Het Leids Universiteits Fonds is de hoofdsponsor van het Mandela Scholarship Fund. Studenten die in aanmerking willen komen voor een Mandela Fondsbeurs moeten Zuid-Afrikaans ingezetene zijn en na afloop van hun studieperiode in Leiden willen terugkeren naar hun land om op enigerlei wijzen bij te dragen aan de verdere opbouw ervan. Inmiddels hebben enkele tientallen studenten op een Mandelabeurs in Leiden gestudeerd.